Canım babam, canımdan uzak babam
Sana güzel haberlerim var bu sefer. Ağlamaklı kahırlı değil.
Zeynep kazandı, o artık üniversite öğrencisi. Hem de fotoğrafçılık okuyacak. Fotoşop öğrenecek mecburen, e biraz da grafik falan. Tam senlik yani.
Ama yoksun sen. Eksik sevindik. Hatta sevinemedik bile galiba. Hepimiz bir buruk bir yarım bir kırık haldeyiz. Kimse dile getiremiyor ama koşa koşa sana gelip de haberi verememiş olmak hepimizi yedi bitirdi. Zaten her iyi olayda -ya da kötü, hep bir eksiklik duygusu var ortalıkta. Önce bir hamle yapılıyor sanki, babama da söyleyelim diye. Ardından hemen o anda hatırlanıyor gidilecek bir rota yok, haber hep eksik kalacak. O anda sevinç hüzün birbirine giriyor. Her şey allak bullak oluyor. Dünya başımıza yıkılıyor. Sonra mecbur yeniden kuruluyor.
Babacığım, duy nolur. Duyduğuna gördüğüne inanmamız lazım. Kızın üniversiteli oldu artık.
Seni çok seviyoruz.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder