BABAMDI DAĞ GİBİ BİR ADAMDI

Babamdı dağ gibi bir adamdı

Ellerinde kardelen yüreğinde menekşeler açardı

Gülünce yanaklarında yediveren gülleri

Üzülünce bir sarı gül solgunluğu yatardı

Babamdı dağ gibi bir adamdı

Taze kır çiçekleri gibi kokardı

Bir duruşu vardı ki

Sanki kış ayında bahar bana koşardı

Babamdı dağ gibi bir adamdı

Yitik hüviyetlerin arasında usumu yitirdiğim bir zamandı

Sığındığım gölgesine, koynunda yattığım aslandı

Oysa yüreğinde titreyen bir ceylan yatardı

Babamdı dağ gibi bir adamdı

Keder alnında ince bir yara gibi ağır ağır kanardı

Gitmek için düşüp yola dönünce sırtını yıldızlar kayardı

Mor menekşem, sümbülüm, saksıda yaban gülüm alev alev yanardı

Babamdı dağ gibi bir adamdı

Dedi ki bu gün şahlanma zamanıdır

Yüreğimde büyüttüğüm amansız bir ağrıdır

Uçurumlar çeker beni sanki kıyamet anıdır

Babamdı dağ gibi bir adamdı

Dur yok durak yok, sanki sonsuzluk kadardı

İçin için yandım, içim çöl sıcaklığındaydı

Gidişi bende kaldırılmayacak kadar ağırdı

Babamdı dağ gibi bir adamdı

Kurmuştu saatini ayrılığa, yıkılıyordu dağları

Gözyaşım dondu yanaklarımda, unuttum avuntuları

Suskun yakarışların ardına sığındırdım bekle diyen durakları

Babamdı dağ gibi bir adamdı

Vedasız bir gidişi hatırımda tek hatıra kalandı

İçten içe ağladığım, kanadığım zamandı

Babamdı, ne gerçek ne yalandı…………

Antoloji.com'da gezinirken rastladığım bu şiir Nilay Aktaş'a ait. Ben bu zamanlarda değil şiir yazı bile yazmaktan acizim. Yaşadıklarımı, düşündüklerimi bu kadar ben gibi kelimelerle anlatmış bir şiir buldum. Bir gün ben de yazacağım babacığım. Sana ne mısralar yazacağım hem de...